روزی ده بار بلاگ کنم اصلا:)

++سه سال توی وبلاگ قبلیم بلاگ کردم و دوستهای زیادی پیدا کردم. اما دیگه میخوام الان تصمیم نهایی رو بگیرم.میخوام اصلا توی اون وبلاگ بلاگ نکنم. چندتا دلیل دارم واسش. به قول یکی از خوانده های وبلاگ قبلیم کم پیش میاد کسایی باشن که توی وبلاگشون صادق باشن. من اونجا صرفا از خوبی و خوشبختی هام نوشتم. هیچ وقت نتونستم اون قدر راحت و بدون هیچ معذوریتی از ناراحتی هام از غم هام و غیره بنویسم. هیچ وقت نتونستم وقتی با مامانم و یا اعضای خانوادم دعوام شد بیام و بگم ای ملت من از خانوادم متنفرم. مردم به اندازه ی کافی توی زندگیشون بدبختی و ناراحتی دارن و تو دنیای مجازی کسی حوصله ی ادمهایی که ناله میکنن و به زندگی بد بیراه میگن و بریدن رو ندارن... برای همین خیلی ها صرفا موفقیت نوشت دارن و یا کلا یه تیکه بحثهای فلسفی میکنن و اینا...منم همین طور بودم. ولی جریان اینجا فرق داره .قراره تو مایه های دفتر خاطرات باشه. مخاطب پیدا کرد کرد نکرد هم مهم نیست. واسه دل خودم اینجا بلاگ میکنم. بدون اینکه بخوام خودمو سانسور کنم :) یکی از علتهای دیگه ای که دیگه نمیخوام اونحا بلاگ کنم اینه که اونجا  خواننده ی حقیقی پیدا کردم . و این اصلا چیز خوبی نیست حتی نزدیک بود مایه ی شر بشه که خدا دستم رو گرفت. به علاوه فکر کن وقتی ناراحتی بخوای به وبلاگت پناه ببری بعد عد خواهرتم اونجا رو بخونه :| هم کلاسیت هم بخونه :| 

اینجا کسی نیست و من راحت میتونم بگم فلان درس رو با پنج افتادم . بگم عاشق شدم  و از احساسم بگم.... بیام خیلی راحت بگم که بعضی وقتا چقدر مامان ادم رو اعصابه .... روزی ده بار بلاگ کنم اصلا :)